Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2009
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ Π.Α.ΜΕ.
Κυβέρνηση – Εργοδοσία JUMBO
Πάνε χέρι - χέρι
Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση της ΝΔ η οποία χέρι - χέρι με την εργοδοσία και αξιοποιώντας την Αστυνομία, τους χαφιέδικους μηχανισμούς, επιχειρούν να ποινικοποιήσουν τον αγώνα στα JUMBO, να στήσουν μηνύσεις εναντίων εργαζομένων που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις για την επαναπρόσληψη του απολυμένου.
Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν , να επιβάλουν σιγή ιχθύος, για να περάσουν οι επιδιώξεις της Εταιρείας για να μεγαλώσει η κερδοφορία της.
Η εργοδοσία αναλαμβάνει τεράστια ευθύνη με αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες της.
Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα δεν πρόκειται να υποχωρήσουν, θα συνεχίσουν με αποφασιστικότητα, με μαζική κινητοποίηση, όπως έπραξαν σε ανάλογες περιπτώσεις στην Καρφούρ, στη Ρενώ και αλλού.
Αυτό το μήνυμα δίνουμε στην εργοδοσία.
Καλούμε και τους εργαζόμενους του JUMBO να μην φοβηθούν.
Να έρθουν σε επαφή με το σωματείο τους.
Να το μαζικοποιήσουν, για να πάρει απάντηση η αντεργατική πολιτική της εργοδοσίας.
Η Εκτελεστική Γραμματεία
Πάνε χέρι - χέρι
Το ΠΑΜΕ καταγγέλλει την κυβέρνηση της ΝΔ η οποία χέρι - χέρι με την εργοδοσία και αξιοποιώντας την Αστυνομία, τους χαφιέδικους μηχανισμούς, επιχειρούν να ποινικοποιήσουν τον αγώνα στα JUMBO, να στήσουν μηνύσεις εναντίων εργαζομένων που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις για την επαναπρόσληψη του απολυμένου.
Προσπαθούν να τρομοκρατήσουν , να επιβάλουν σιγή ιχθύος, για να περάσουν οι επιδιώξεις της Εταιρείας για να μεγαλώσει η κερδοφορία της.
Η εργοδοσία αναλαμβάνει τεράστια ευθύνη με αυτές τις τρομοκρατικές ενέργειες της.
Το ΠΑΜΕ, τα ταξικά συνδικάτα δεν πρόκειται να υποχωρήσουν, θα συνεχίσουν με αποφασιστικότητα, με μαζική κινητοποίηση, όπως έπραξαν σε ανάλογες περιπτώσεις στην Καρφούρ, στη Ρενώ και αλλού.
Αυτό το μήνυμα δίνουμε στην εργοδοσία.
Καλούμε και τους εργαζόμενους του JUMBO να μην φοβηθούν.
Να έρθουν σε επαφή με το σωματείο τους.
Να το μαζικοποιήσουν, για να πάρει απάντηση η αντεργατική πολιτική της εργοδοσίας.
Η Εκτελεστική Γραμματεία
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
Το ξεφτίλισμα της ΓΣΕΕ δεν έχει τελειωμό.
Ο απίθανος Παναγόπουλος, πρόεδρος του «οργανωμένου συνδικαλιστικού» κοιμητηρίου ονόματι ΓΣΕΕ, δείχνει για άλλη μια φορά σε όλους μας ποιοι είναι οι αυτόκλητοι εκπρόσωποι των εργαζομένων και ποιοι οι πραγματικοί εργάτες- κοινωνικοί αγωνιστές. Μιλάει για εργατικούς αγώνες που ο ίδιος και η (αντ)εργατική συνομοσπονδία του ξεπουλάνε. Συνεχίζει να υποστηρίζει τη κατάπτυστη ανακοίνωση του για τους εξεγερμένους εργάτες που κατέλαβαν τη ΓΣΕΕ μέσα στο Δεκέμβρη, δεδομένου ότι δουλειά του είναι να συκοφαντεί και να απομονώνει οτιδήποτε ξεφεύγει από τα πλοκάμια του ξεπουλημένου συνδικάτου του και αποτελεί γνήσια εργατική κίνηση βάσης. «Οι εργάτες πρέπει να είναι το πρωί στη δουλειά τους» και μόνο εκεί. Γιʼ αυτό παίρνει και δεύτερο μισθό (είναι και μεγαλοστέλεχος στην ΕΤΕ), γιʼ αυτό ʽχει καλομάθει και στις συνδικαλιστικές μίζες. Εξάλλου, το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα που επικαλείται δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ρουσφέτια, κομματικά τερτίπια και «προνομιακές» δοσοληψίες με εργοδότες και Κράτος. Μήπως να θυμηθούμε τους προκατόχους του επί κυβερνήσεως Σημίτη και το πόσο εύκολα περάσανε οι μερικές ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ;
Δεν μας εκπλήσσει, βέβαια, η απαράδεκτη στάση της ΓΣΕΕ. Αυτή ήταν ανέκαθεν εμφανής. Από το ξεπούλημα της απεργίας διαρκείας των ΠΟΕ ΟΤΑ και ΔΕΗ, μέχρι και το φύρδην μίγδην «μάζεμα» οργισμένων εργατών από διάφορα σωματεία και κλάδους στις πορείες ενάντια στην ασφαλιστική απορρύθμιση. Από τα άπειρα υπομνήματα που δεν υπογράφει, από τις άπειρες καταγγελίες που δεν εξετάζει, από την γενική συλλογική σύμβαση της πείνας που συνυπέγραψε με τον ΣΕΒ. Καταγγελίες είχε κάνει και η Κωνσταντίνα Κούνεβα στη ΓΣΕΕ, τόσο περί απειλών για τη ζωή της, όσο και για το σύγχρονο δουλεμπόριο που έχει στηθεί (με μεγάλη ευθύνη των εργατοπατέρων) στο χώρο των εργολαβιών καθαριότητας. Η ανταπόκριση της συνομοσπονδίας ήταν ότι υπερβάλλει και ότι εμπεριστατωμένα δεν ελλοχεύει κανένας απολύτως κίνδυνος για την σωματική της ακεραιότητα. Έκλεινε το μάτι στον Οικονομάκη και την ΟΙΚΟΜΕΤ, όπως και σε πολλές άλλες ηγέτιδες εταιρείες καθαρισμού, μέχρι η Κωνσταντίνα να δεχτεί επίθεση με βιτριόλι στις 23/12, για να βγει με κροκοδείλια δάκρυα να της συμπαρασταθεί και να ανακοινώσει πως «καιρό τώρα η ΓΣΕΕ έχει γνώση της κατάστασης στον κλάδο της καθαριότητας, παλεύει στο πλευρό των καθαριστριών/στών και συντάσσεται στον δίκαιο αγώνα τους για την ανατροπή των μεσαιωνικών σχέσεων εργασίας». Ω, τι ειρωνικό, καθώς την καθαριότητα του κτιρίου της ΓΣΕΕ αναλαμβάνει συνεργείο καθαρισμού με εκείνες τις συνθήκες εργασίας που οι εργατοπατέρες «παλεύουν να καταργήσουν»!
Η χλεύη, το ψέμα και η υποκρισία του συγκεκριμένου τύπου, όμως, δεν τελειώνουν απλά εδώ. Δημόσια παραθέτει ότι πρώτη η ΓΣΕΕ είναι αυτή που αντιπαλεύει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την υποαπασχόληση, την επισφάλεια (συμπεριλαμβανομένης και της ανασφάλιστης εργασίας), όπως αντιπαλεύει την εργασιακή αναδιάρθρωση, όπως αντιπάλεψε την ασφαλιστική αποδόμηση. Συγκαλύπτοντας, ελέγχοντας, κατευνάζοντας και ξεπουλώντας, δηλαδή. Για του λόγου το αληθές, οι περισσότεροι εργαζόμενοι από τους συμμετέχοντες στη κατάληψη της ΓΣΕΕ και γενικότερα στην εξέγερση του Δεκέμβρη, δουλεύουμε σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, είμαστε με συμβάσεις μικρού διαστήματος ή δουλεύουμε μαύρα «κανονικά και με το νόμο», προσωρινοί, εργάτες του βασικού μισθού, των stage και άλλων επιδοτούμενων μορφών άγριας εκμετάλλευσης. Για τον Παναγόπουλο και το συνδικάτο του, σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις του βέβαια, δεν είμαστε εργάτες. Δεν υπάρχουμε για τη ΓΣΕΕ, όπως και κανείς εργαζόμενος σε τέτοιο καθεστώς δεν υπάρχει. Αυτή είναι και η επίσημη θέση της πάνω στο συγκεκριμένο εργασιακό ζήτημα (όπως σε όλα άλλωστε), η απόλυτη αδιαφορία και το κουκούλωμα.
Είμαστε οι «σεκταριστικές ομάδες» που ο ανεπαίσχυντος Παναγόπουλος κατηγορεί ότι σκυλεύουν πάνω σʼ αυτά τα ζητήματα και τολμάν να υποδείξουν στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ξετσίπωτων (ΓΣΕΕ) το τι θα κάνει. Εγκάρδια του απαντάμε ότι δεν μας ενδιαφέρει να βελτιώσουμε, να καθοδηγήσουμε ή να έχουμε δίπλα μας τη πεθαμένη συνομοσπονδία του, αλλά να τη βυθίσουμε με κάθε τρόπο. Είμαστε εργάτες που πιστεύουμε στη δύναμη μας και αυτοοργανωνόμαστε, από τα κάτω, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, οριζόντιο συντονισμό, ταξική ενότητα και κατεύθυνση, χωρίς να αναθέτουμε τη πάλη για τα συμφέροντα, την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη μας σε «επαγγελματίες συνδικαλιστές» οποιασδήποτε κομματικής απόχρωσης. Είμαστε από αυτούς που στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας είδαν άλλον ένα συνάδελφο να πέφτει θύμα εργοδοτικής επίθεσης, είτε με μαφιόζικου τύπου ενέργειες είτε με εργατικά «ατυχήματα». Από αυτούς που είδαν τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας στις δουλειές και τους σακατεμένους εργάτες στα Ολυμπιακά έργα, που βλέπουν τους εκατοντάδες νεκρούς (αν και δολοφονημένους θα ταίριαζε καλύτερα) μετανάστες κάθε χρόνο στα γιαπιά, στις πλατείες, στα λιμάνια και τα ρέματα. Τα ξέρατε και σεις, μόνο που η διαφορά μας έγκειται ότι εμείς τα δημοσιοποιούσαμε με αγώνες, ενώ εσείς τα συγκαλύπτατε με αδιαφορία και μεθόδευση. Όπως επίσης ξέρετε ότι η αυθόρμητη μαζικότητα των συγκρούσεων στη Δεκεμβριανή εξέγερση και οι στοχευόμενες επιθέσεις σε τράπεζες, μεγαλοκαταστήματα και πολυεθνικές δεν είναι τυφλή βία, αλλά πρακτική που υιοθέτησε ένα πολυσύνθετο κοινωνικό κίνημα αμφισβήτησης του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος. Γνωρίζετε πολύ καλά, εξάλλου, ότι όποιος σπέρνει φτώχια, θερίζει οργή!
Τέλος, για να κλείσουμε αυτή μας την απάντηση προς τις λιβελογραφικές δηλώσεις του εν λόγω εργατοπατέρα, θα θέλαμε να παραθέσουμε δυο μόνο φράσεις από την αξιολύπητη ομιλία του. «Όσο εγώ είμαι πρόεδρος της ΓΣΕΕ οι αποφάσεις θα παίρνονται εδώ. Από εσάς και από εμάς. Από κανένα άλλον», «…γιατί εμείς καθοδηγούμε τα συνδικάτα, εμείς παίρνουμε τις πολιτικές αποφάσεις». Ήδη, ο διαχωρισμός σε εμάς, τους εργαζόμενους, και σε σας, τους «συνδικαλιστικούς» εκπροσώπους, δείχνει τη πυραμίδα της ιεραρχίας του γραφειοκρατικού αυτού απολιθώματος και το πόσο αποκομμένοι και ξένοι αισθανόμαστε όλοι απέναντι σʼ αυτό. Επίσης, κανένας «λαδωμένος» αυτόκλητος εκπρόσωπος και κανένας ξεπουλημένος θεσμός δεν παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις. Οι αποφάσεις παίρνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους στο δρόμο και στις πραγματικά δικές τους συνελεύσεις. Γιατί εκεί γίνεται πράξη η ανατροπή και όχι στο συνδικαλιστικό παλάτι σας. Συνεχίστε «κ.» Παναγόπουλε να βγάζετε τέτοιους λόγους και το νόμπελ της ανοιχτής παλάμης θα είναι σύντομα δικό σας, αφιερωμένο από όλο τον εργατικό κόσμο. Όσο περισσότερο κάνετε ανάλογες δηλώσεις, τόσο δείχνετε πόσο φοβισμένος είστε, εσείς και το νεκροταφείο του επίσημου συνδικαλισμού, απέναντι σε κάτι που γεννάται και εκπορεύεται σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των εργατών από τους ίδιους τους εργάτες. Βγάζετε μόνοι σας τα μάτια σας, αλλά θα χαρούμε πολύ να δώσουμε και ʽμείς ένα χεράκι βοηθείας…
Η αυτοοργάνωση των εργατών θα γίνει ο τάφος των αφεντικών
Εξεγερμένοι εργάτες από τις μέρες του Δεκέμβρη
Εργατικό σχήμα, ''ο μικρός Παναγόπουλος και οι 5 σεχταριστές''
Ο απίθανος Παναγόπουλος, πρόεδρος του «οργανωμένου συνδικαλιστικού» κοιμητηρίου ονόματι ΓΣΕΕ, δείχνει για άλλη μια φορά σε όλους μας ποιοι είναι οι αυτόκλητοι εκπρόσωποι των εργαζομένων και ποιοι οι πραγματικοί εργάτες- κοινωνικοί αγωνιστές. Μιλάει για εργατικούς αγώνες που ο ίδιος και η (αντ)εργατική συνομοσπονδία του ξεπουλάνε. Συνεχίζει να υποστηρίζει τη κατάπτυστη ανακοίνωση του για τους εξεγερμένους εργάτες που κατέλαβαν τη ΓΣΕΕ μέσα στο Δεκέμβρη, δεδομένου ότι δουλειά του είναι να συκοφαντεί και να απομονώνει οτιδήποτε ξεφεύγει από τα πλοκάμια του ξεπουλημένου συνδικάτου του και αποτελεί γνήσια εργατική κίνηση βάσης. «Οι εργάτες πρέπει να είναι το πρωί στη δουλειά τους» και μόνο εκεί. Γιʼ αυτό παίρνει και δεύτερο μισθό (είναι και μεγαλοστέλεχος στην ΕΤΕ), γιʼ αυτό ʽχει καλομάθει και στις συνδικαλιστικές μίζες. Εξάλλου, το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα που επικαλείται δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ρουσφέτια, κομματικά τερτίπια και «προνομιακές» δοσοληψίες με εργοδότες και Κράτος. Μήπως να θυμηθούμε τους προκατόχους του επί κυβερνήσεως Σημίτη και το πόσο εύκολα περάσανε οι μερικές ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ;
Δεν μας εκπλήσσει, βέβαια, η απαράδεκτη στάση της ΓΣΕΕ. Αυτή ήταν ανέκαθεν εμφανής. Από το ξεπούλημα της απεργίας διαρκείας των ΠΟΕ ΟΤΑ και ΔΕΗ, μέχρι και το φύρδην μίγδην «μάζεμα» οργισμένων εργατών από διάφορα σωματεία και κλάδους στις πορείες ενάντια στην ασφαλιστική απορρύθμιση. Από τα άπειρα υπομνήματα που δεν υπογράφει, από τις άπειρες καταγγελίες που δεν εξετάζει, από την γενική συλλογική σύμβαση της πείνας που συνυπέγραψε με τον ΣΕΒ. Καταγγελίες είχε κάνει και η Κωνσταντίνα Κούνεβα στη ΓΣΕΕ, τόσο περί απειλών για τη ζωή της, όσο και για το σύγχρονο δουλεμπόριο που έχει στηθεί (με μεγάλη ευθύνη των εργατοπατέρων) στο χώρο των εργολαβιών καθαριότητας. Η ανταπόκριση της συνομοσπονδίας ήταν ότι υπερβάλλει και ότι εμπεριστατωμένα δεν ελλοχεύει κανένας απολύτως κίνδυνος για την σωματική της ακεραιότητα. Έκλεινε το μάτι στον Οικονομάκη και την ΟΙΚΟΜΕΤ, όπως και σε πολλές άλλες ηγέτιδες εταιρείες καθαρισμού, μέχρι η Κωνσταντίνα να δεχτεί επίθεση με βιτριόλι στις 23/12, για να βγει με κροκοδείλια δάκρυα να της συμπαρασταθεί και να ανακοινώσει πως «καιρό τώρα η ΓΣΕΕ έχει γνώση της κατάστασης στον κλάδο της καθαριότητας, παλεύει στο πλευρό των καθαριστριών/στών και συντάσσεται στον δίκαιο αγώνα τους για την ανατροπή των μεσαιωνικών σχέσεων εργασίας». Ω, τι ειρωνικό, καθώς την καθαριότητα του κτιρίου της ΓΣΕΕ αναλαμβάνει συνεργείο καθαρισμού με εκείνες τις συνθήκες εργασίας που οι εργατοπατέρες «παλεύουν να καταργήσουν»!
Η χλεύη, το ψέμα και η υποκρισία του συγκεκριμένου τύπου, όμως, δεν τελειώνουν απλά εδώ. Δημόσια παραθέτει ότι πρώτη η ΓΣΕΕ είναι αυτή που αντιπαλεύει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την υποαπασχόληση, την επισφάλεια (συμπεριλαμβανομένης και της ανασφάλιστης εργασίας), όπως αντιπαλεύει την εργασιακή αναδιάρθρωση, όπως αντιπάλεψε την ασφαλιστική αποδόμηση. Συγκαλύπτοντας, ελέγχοντας, κατευνάζοντας και ξεπουλώντας, δηλαδή. Για του λόγου το αληθές, οι περισσότεροι εργαζόμενοι από τους συμμετέχοντες στη κατάληψη της ΓΣΕΕ και γενικότερα στην εξέγερση του Δεκέμβρη, δουλεύουμε σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, είμαστε με συμβάσεις μικρού διαστήματος ή δουλεύουμε μαύρα «κανονικά και με το νόμο», προσωρινοί, εργάτες του βασικού μισθού, των stage και άλλων επιδοτούμενων μορφών άγριας εκμετάλλευσης. Για τον Παναγόπουλο και το συνδικάτο του, σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις του βέβαια, δεν είμαστε εργάτες. Δεν υπάρχουμε για τη ΓΣΕΕ, όπως και κανείς εργαζόμενος σε τέτοιο καθεστώς δεν υπάρχει. Αυτή είναι και η επίσημη θέση της πάνω στο συγκεκριμένο εργασιακό ζήτημα (όπως σε όλα άλλωστε), η απόλυτη αδιαφορία και το κουκούλωμα.
Είμαστε οι «σεκταριστικές ομάδες» που ο ανεπαίσχυντος Παναγόπουλος κατηγορεί ότι σκυλεύουν πάνω σʼ αυτά τα ζητήματα και τολμάν να υποδείξουν στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ξετσίπωτων (ΓΣΕΕ) το τι θα κάνει. Εγκάρδια του απαντάμε ότι δεν μας ενδιαφέρει να βελτιώσουμε, να καθοδηγήσουμε ή να έχουμε δίπλα μας τη πεθαμένη συνομοσπονδία του, αλλά να τη βυθίσουμε με κάθε τρόπο. Είμαστε εργάτες που πιστεύουμε στη δύναμη μας και αυτοοργανωνόμαστε, από τα κάτω, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, οριζόντιο συντονισμό, ταξική ενότητα και κατεύθυνση, χωρίς να αναθέτουμε τη πάλη για τα συμφέροντα, την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη μας σε «επαγγελματίες συνδικαλιστές» οποιασδήποτε κομματικής απόχρωσης. Είμαστε από αυτούς που στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας είδαν άλλον ένα συνάδελφο να πέφτει θύμα εργοδοτικής επίθεσης, είτε με μαφιόζικου τύπου ενέργειες είτε με εργατικά «ατυχήματα». Από αυτούς που είδαν τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας στις δουλειές και τους σακατεμένους εργάτες στα Ολυμπιακά έργα, που βλέπουν τους εκατοντάδες νεκρούς (αν και δολοφονημένους θα ταίριαζε καλύτερα) μετανάστες κάθε χρόνο στα γιαπιά, στις πλατείες, στα λιμάνια και τα ρέματα. Τα ξέρατε και σεις, μόνο που η διαφορά μας έγκειται ότι εμείς τα δημοσιοποιούσαμε με αγώνες, ενώ εσείς τα συγκαλύπτατε με αδιαφορία και μεθόδευση. Όπως επίσης ξέρετε ότι η αυθόρμητη μαζικότητα των συγκρούσεων στη Δεκεμβριανή εξέγερση και οι στοχευόμενες επιθέσεις σε τράπεζες, μεγαλοκαταστήματα και πολυεθνικές δεν είναι τυφλή βία, αλλά πρακτική που υιοθέτησε ένα πολυσύνθετο κοινωνικό κίνημα αμφισβήτησης του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος. Γνωρίζετε πολύ καλά, εξάλλου, ότι όποιος σπέρνει φτώχια, θερίζει οργή!
Τέλος, για να κλείσουμε αυτή μας την απάντηση προς τις λιβελογραφικές δηλώσεις του εν λόγω εργατοπατέρα, θα θέλαμε να παραθέσουμε δυο μόνο φράσεις από την αξιολύπητη ομιλία του. «Όσο εγώ είμαι πρόεδρος της ΓΣΕΕ οι αποφάσεις θα παίρνονται εδώ. Από εσάς και από εμάς. Από κανένα άλλον», «…γιατί εμείς καθοδηγούμε τα συνδικάτα, εμείς παίρνουμε τις πολιτικές αποφάσεις». Ήδη, ο διαχωρισμός σε εμάς, τους εργαζόμενους, και σε σας, τους «συνδικαλιστικούς» εκπροσώπους, δείχνει τη πυραμίδα της ιεραρχίας του γραφειοκρατικού αυτού απολιθώματος και το πόσο αποκομμένοι και ξένοι αισθανόμαστε όλοι απέναντι σʼ αυτό. Επίσης, κανένας «λαδωμένος» αυτόκλητος εκπρόσωπος και κανένας ξεπουλημένος θεσμός δεν παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις. Οι αποφάσεις παίρνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους στο δρόμο και στις πραγματικά δικές τους συνελεύσεις. Γιατί εκεί γίνεται πράξη η ανατροπή και όχι στο συνδικαλιστικό παλάτι σας. Συνεχίστε «κ.» Παναγόπουλε να βγάζετε τέτοιους λόγους και το νόμπελ της ανοιχτής παλάμης θα είναι σύντομα δικό σας, αφιερωμένο από όλο τον εργατικό κόσμο. Όσο περισσότερο κάνετε ανάλογες δηλώσεις, τόσο δείχνετε πόσο φοβισμένος είστε, εσείς και το νεκροταφείο του επίσημου συνδικαλισμού, απέναντι σε κάτι που γεννάται και εκπορεύεται σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των εργατών από τους ίδιους τους εργάτες. Βγάζετε μόνοι σας τα μάτια σας, αλλά θα χαρούμε πολύ να δώσουμε και ʽμείς ένα χεράκι βοηθείας…
Η αυτοοργάνωση των εργατών θα γίνει ο τάφος των αφεντικών
Εξεγερμένοι εργάτες από τις μέρες του Δεκέμβρη
Εργατικό σχήμα, ''ο μικρός Παναγόπουλος και οι 5 σεχταριστές''
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και τα ταξικά κλαδικά και επιχειρησιακά Σωματεία Εμπορίου και Υπηρεσιών καλούμε το Σάββατο 31/1/2009 στην Πλατεία Καραϊσκάκη ώρα 4।00μ.μ. σε συγκέντρωση απάντηση στην αντεργατική πολιτική της κυβέρνησης, στις απολύσεις, στην κρατική-εργοδοτική τρομοκρατία με αφορμή το σχέδιο τρομοκρατικών συλλήψεων που έβαλαν σε εφαρμογή η εργοδοσία JUMBO και οι μηχανισμοί της, θέλοντας να σπάσουν τους αποκλεισμούς καταστημάτων το περασμένο Σάββατο.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες γυναίκες, τους άνεργους, να οργανωθούμε, να υψώσουμε το αγωνιστικό μας ανάστημα, να διεκδικήσουμε το δίκιο και τα δικαιώματα μας, κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις απειλές, κόντρα και στον εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Να αντεπιτεθούμε με την ταξική συσπείρωση στο σωματείο μας, και την ταξική μας αλληλεγγύη που είναι τα όπλα μας.
Καλούμε τους εργαζόμενους, τις εργαζόμενες γυναίκες, τους άνεργους, να οργανωθούμε, να υψώσουμε το αγωνιστικό μας ανάστημα, να διεκδικήσουμε το δίκιο και τα δικαιώματα μας, κόντρα στην εργοδοτική τρομοκρατία και τις απειλές, κόντρα και στον εργοδοτικό συνδικαλισμό.
Να αντεπιτεθούμε με την ταξική συσπείρωση στο σωματείο μας, και την ταξική μας αλληλεγγύη που είναι τα όπλα μας.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΣΥΝΕΔΡΙΑΚΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΤΟΥ Κ.Κ.Ε.
Το μέτωπο απέθανε, ζήτω το μέτωπο
Η αντίληψη που κυριαρχεί για την αντιμετώπιση των λοιπών δυνάμεων της Αριστεράς από το ΚΚΕ είναι η οπορτουνιστική αναφορά τους. Μ' αυτή την άποψη πορεύτηκε για την επίτευξη της στρατηγικής της συγκρότησης Λαϊκού Μετώπου, δηλαδή της σύμπραξης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων με στόχο την κοινή αντιμονοπωλιακή & αντιιμπεριαλιστική δράση.
Η στρατηγική των Μετώπων για τη συσπείρωση των λαϊκών τάξεων υπήρξε ιδιαίτερα διαδεδομένη σ' όλη την πορεία του εργατικού κινήματος. Κοινό χαρακτηριστικό όλων ήταν η ύπαρξη οργανωτικής συγκρότησης, δηλαδή οργανώσεων βάσης και εκλεγμένης ηγεσίας μέσα από συγκεκριμένη θεσμική διαδικασία, στενότερη ή ευρύτερη.
Σε μια πολιτικά οργανωμένη ταξική κοινωνία είναι αδύνατον οι κοινωνικές τάξεις να μην εκφράζονται από κόμματα, είτε αυτοτελώς είτε μέσω πολιτικών συμμαχιών, τούτο διδάσκει ο ιστορικός υλισμός, μάλιστα δε η άποψη αυτή γίνεται δεκτή από ορισμένους εξωμαρξιστικούς ή ημιμαρξιστικούς πολιτικούς κύκλους. Τα μαρξιστικά κόμματα θεωρούν τον εαυτό τους κόμματα ταξικά, εκφραστές της εργατικής τάξης, και ότι τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα εκφράζουν άλλες τάξεις ή στρώματα, λόγω των αστικών επιρροών τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην Ελλάδα: Οι κοινωνικές τάξεις εκφράζονται πολιτικά από κόμματα που έχουν ονοματεπώνυμο και τούτο φαίνεται άμεσα στο πολιτικό πρόγραμμά τους.
Κατά συνέπεια, όταν προσδιορίζεται ως στρατηγική η δημιουργία Μετώπου, είναι σαφές ότι αυτό δε συγκροτείται μόνο από διαδικασίες βάσης, δηλαδή την κινητοποίηση των κοινωνικών τάξεων μέσα στους βιοτικούς χώρους τους αλλά και μέσα από διαδικασίες εποικοδομήματος, που υλοποιούν την πολιτική έκφρασή τους. Ιστορικά, μάλιστα, τα Μέτωπα συγκροτήθηκαν κυρίως από διαδικασίες κορυφής παρά βάσης. Οι κοινωνικές τάξεις που επιδιώχτηκε να συσπειρωθούν από τα Λαϊκά Μέτωπα ήταν οι μισθωτοί, οι μικροπαραγωγοί αγρότες, οι μικροεργοδότες & αυτοαπασχολούμενοι της πόλης, και οι διανοούμενοι, ενώ στον χαμηλού επιπέδου ανάπτυξης καπιταλισμό συμπεριλαμβανόταν και η «εθνική αστική τάξη».
Από το 1996 δεν κατέστη δυνατή η συγκρότηση Μετώπου ως πραγματικού και οργανωμένου πολιτικού σχηματισμού. Η συγκρότηση του Μετώπου ήταν επόμενο να αποτύχει διότι το ΚΚΕ, αν και όρισε τα κοινωνικά στρώματα που θα το συγκροτούσαν, απέφυγε, κατά διαλεκτική υπέρβαση, να ορίσει και τους πολιτικούς εκφραστές τους, καθώς θα ήταν αντιφατικό να αποδεχτεί α) για τον εαυτό του, που του επιφυλάσσει την έκφραση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, ότι επιπλέον εκφράζει και διαφορετική τάξη από την εργατική, β) για τα άλλα τμήματα της Αριστεράς ότι απομένει η έκφραση των μικροαστικών στρωμάτων, για το ΣΥΝ των ανερχόμενων και τμήματος της εργατικής αριστοκρατίας, ο οποίος οδηγείται συνεπώς σε αποκλεισμό από το Μέτωπο, τη «ΡΙΖ.Α.» (εκ του ΣΥΡΙΖΑ) των φθινόντων και το ΜΕ.Ρ.Α. των άρτι «εκπεσόντων» στην τάξη του προλεταρίου. Με τέτοια, όμως, παραδοχή θα όφειλε να έρθει σε διαπραγμάτευση με ορισμένα τμήματα της Αριστεράς προκειμένου να εκπληρώσει τη στρατηγική του, γεγονός για το οποίο έδειξε ιδιαίτερη απροθυμία για λόγους που δεν αναλύονται στην παρούσα λόγω έλλειψης χώρου.
Η απουσία διαλόγου δείχνει ότι η επιθυμία για τη συγκρότηση του Μετώπου υπήρξε λιγότερο ειλικρινής σε σχέση με το ψηφισμένο πρόγραμμα, στην πραγματικότητα το ΚΚΕ όχι μόνο δεν επιδίωξε να συγκροτήσει το Μέτωπο, αντίθετα επιδίωξε το ιδεολογικό και οργανωτικό του ξεκαθάρισμα, που ίσως δικαιολογείται ως αναγκαιότητα της 10ετίας του '90 όχι όμως και του 2000.
Αποτέλεσμα της απουσίας διαλόγου για τη δημιουργία του Μετώπου ήταν να περιοριστεί το ΠΑΜΕ, που ιδρύθηκε ως Μέτωπο, και να απολέσει δυνάμεις που αρχικά συσπείρωσε (ΔΗΚΚΙ, ΑΚΟΑ) απομακρύνοντας οποιαδήποτε προοπτική Μετώπου. Η τακτική των ξεχωριστών συγκεντρώσεων αποδείχτηκε αναποτελεσματική, το ΠΑΜΕ απέτυχε, κατά το υπερβολικά μεγάλο διάστημα της δεκαετίας, να συσπειρώσει την εργατική τάξη, η οποία στις κρίσιμες ώρες (ασφαλιστικό) προσέτρεξε στις συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ, αποκλείοντας από το ΠΑΜΕ, που συσπείρωσε το πιο μαχητικό τμήμα εργαζομένων, τη δυνατότητα να ζυμώσει τις θέσεις του σε ευρύτερο κύκλο, αποκόπτοντάς το από τα πρωτοβάθμια σωματεία στα οποία ήταν μειοψηφία.
Στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται μέσα από το βάθεμα της οικονομικής κρίσης, η ανατροπή του καπιταλισμού είναι ενδεχόμενο εγγύτερο απ' ό,τι πολλοί αναλυτές και κόμματα νομίζουν, δυστυχώς όμως για τη ραστώνη μας δε θα ανατραπεί αυτόματα. Αυτό που απαιτείται να πραγματοποιηθεί είναι η συγκρότηση ενός νέου εργατοαγροτικού Μετώπου με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, ουσιαστικού αυτή τη φορά, με οργανωτική δομή και εκλεγμένη ηγεσία, που δε θα χαϊδεύει τ' αυτιά των μικροαστών αλλά θα δημιουργεί τους όρους για την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση της πολυκομματικής εργατικής εξουσίας. Σ' αυτό το Μέτωπο οι μικροεργοδότες θα προσχωρήσουν ως φθίνουσα τάξη χωρίς δυνατότητα διαπραγμάτευσης, η δε άμεση στόχευσή του θα είναι η ενεργοποίηση των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς με τη δημιουργία και λειτουργία επιχειρησιακών σωματείων, την υποχρεωτική εναλλαγή προσώπων στη διοίκησή τους και με πολιτικό στόχο την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Το Μέτωπο πρέπει να είναι οργανωμένο κυρίως σε οριζόντια παρά σε πυραμιδωτή βάση, εκμεταλλευόμενο τις δυνατότητες οργάνωσης και κινητοποίησης μέσω των νέων μορφών επικοινωνίας, οι οποίες αποδείχτηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικές στις τελευταίες διαμαρτυρίες για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, με ζυμώσεις, άμεση δημοκρατία & επικοινωνία όλων των μελών του, συγκροτημένου από πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται ρήξη με τον καπιταλισμό αντί του νεοφιλελευθερισμού, οι οποίες σήμερα υπάρχουν τόσο εντός του ΣΥΡΙΖΑ όσο και εντός του ΜΕΡΑ.
Ανδρέας Αντύπας
Οπαδός του ΚΚΕ,
Αλεξ/πολη
Η αντίληψη που κυριαρχεί για την αντιμετώπιση των λοιπών δυνάμεων της Αριστεράς από το ΚΚΕ είναι η οπορτουνιστική αναφορά τους. Μ' αυτή την άποψη πορεύτηκε για την επίτευξη της στρατηγικής της συγκρότησης Λαϊκού Μετώπου, δηλαδή της σύμπραξης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων με στόχο την κοινή αντιμονοπωλιακή & αντιιμπεριαλιστική δράση.
Η στρατηγική των Μετώπων για τη συσπείρωση των λαϊκών τάξεων υπήρξε ιδιαίτερα διαδεδομένη σ' όλη την πορεία του εργατικού κινήματος. Κοινό χαρακτηριστικό όλων ήταν η ύπαρξη οργανωτικής συγκρότησης, δηλαδή οργανώσεων βάσης και εκλεγμένης ηγεσίας μέσα από συγκεκριμένη θεσμική διαδικασία, στενότερη ή ευρύτερη.
Σε μια πολιτικά οργανωμένη ταξική κοινωνία είναι αδύνατον οι κοινωνικές τάξεις να μην εκφράζονται από κόμματα, είτε αυτοτελώς είτε μέσω πολιτικών συμμαχιών, τούτο διδάσκει ο ιστορικός υλισμός, μάλιστα δε η άποψη αυτή γίνεται δεκτή από ορισμένους εξωμαρξιστικούς ή ημιμαρξιστικούς πολιτικούς κύκλους. Τα μαρξιστικά κόμματα θεωρούν τον εαυτό τους κόμματα ταξικά, εκφραστές της εργατικής τάξης, και ότι τα υπόλοιπα αριστερά κόμματα εκφράζουν άλλες τάξεις ή στρώματα, λόγω των αστικών επιρροών τους. Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στην Ελλάδα: Οι κοινωνικές τάξεις εκφράζονται πολιτικά από κόμματα που έχουν ονοματεπώνυμο και τούτο φαίνεται άμεσα στο πολιτικό πρόγραμμά τους.
Κατά συνέπεια, όταν προσδιορίζεται ως στρατηγική η δημιουργία Μετώπου, είναι σαφές ότι αυτό δε συγκροτείται μόνο από διαδικασίες βάσης, δηλαδή την κινητοποίηση των κοινωνικών τάξεων μέσα στους βιοτικούς χώρους τους αλλά και μέσα από διαδικασίες εποικοδομήματος, που υλοποιούν την πολιτική έκφρασή τους. Ιστορικά, μάλιστα, τα Μέτωπα συγκροτήθηκαν κυρίως από διαδικασίες κορυφής παρά βάσης. Οι κοινωνικές τάξεις που επιδιώχτηκε να συσπειρωθούν από τα Λαϊκά Μέτωπα ήταν οι μισθωτοί, οι μικροπαραγωγοί αγρότες, οι μικροεργοδότες & αυτοαπασχολούμενοι της πόλης, και οι διανοούμενοι, ενώ στον χαμηλού επιπέδου ανάπτυξης καπιταλισμό συμπεριλαμβανόταν και η «εθνική αστική τάξη».
Από το 1996 δεν κατέστη δυνατή η συγκρότηση Μετώπου ως πραγματικού και οργανωμένου πολιτικού σχηματισμού. Η συγκρότηση του Μετώπου ήταν επόμενο να αποτύχει διότι το ΚΚΕ, αν και όρισε τα κοινωνικά στρώματα που θα το συγκροτούσαν, απέφυγε, κατά διαλεκτική υπέρβαση, να ορίσει και τους πολιτικούς εκφραστές τους, καθώς θα ήταν αντιφατικό να αποδεχτεί α) για τον εαυτό του, που του επιφυλάσσει την έκφραση των συμφερόντων της εργατικής τάξης, ότι επιπλέον εκφράζει και διαφορετική τάξη από την εργατική, β) για τα άλλα τμήματα της Αριστεράς ότι απομένει η έκφραση των μικροαστικών στρωμάτων, για το ΣΥΝ των ανερχόμενων και τμήματος της εργατικής αριστοκρατίας, ο οποίος οδηγείται συνεπώς σε αποκλεισμό από το Μέτωπο, τη «ΡΙΖ.Α.» (εκ του ΣΥΡΙΖΑ) των φθινόντων και το ΜΕ.Ρ.Α. των άρτι «εκπεσόντων» στην τάξη του προλεταρίου. Με τέτοια, όμως, παραδοχή θα όφειλε να έρθει σε διαπραγμάτευση με ορισμένα τμήματα της Αριστεράς προκειμένου να εκπληρώσει τη στρατηγική του, γεγονός για το οποίο έδειξε ιδιαίτερη απροθυμία για λόγους που δεν αναλύονται στην παρούσα λόγω έλλειψης χώρου.
Η απουσία διαλόγου δείχνει ότι η επιθυμία για τη συγκρότηση του Μετώπου υπήρξε λιγότερο ειλικρινής σε σχέση με το ψηφισμένο πρόγραμμα, στην πραγματικότητα το ΚΚΕ όχι μόνο δεν επιδίωξε να συγκροτήσει το Μέτωπο, αντίθετα επιδίωξε το ιδεολογικό και οργανωτικό του ξεκαθάρισμα, που ίσως δικαιολογείται ως αναγκαιότητα της 10ετίας του '90 όχι όμως και του 2000.
Αποτέλεσμα της απουσίας διαλόγου για τη δημιουργία του Μετώπου ήταν να περιοριστεί το ΠΑΜΕ, που ιδρύθηκε ως Μέτωπο, και να απολέσει δυνάμεις που αρχικά συσπείρωσε (ΔΗΚΚΙ, ΑΚΟΑ) απομακρύνοντας οποιαδήποτε προοπτική Μετώπου. Η τακτική των ξεχωριστών συγκεντρώσεων αποδείχτηκε αναποτελεσματική, το ΠΑΜΕ απέτυχε, κατά το υπερβολικά μεγάλο διάστημα της δεκαετίας, να συσπειρώσει την εργατική τάξη, η οποία στις κρίσιμες ώρες (ασφαλιστικό) προσέτρεξε στις συγκεντρώσεις της ΓΣΕΕ, αποκλείοντας από το ΠΑΜΕ, που συσπείρωσε το πιο μαχητικό τμήμα εργαζομένων, τη δυνατότητα να ζυμώσει τις θέσεις του σε ευρύτερο κύκλο, αποκόπτοντάς το από τα πρωτοβάθμια σωματεία στα οποία ήταν μειοψηφία.
Στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται μέσα από το βάθεμα της οικονομικής κρίσης, η ανατροπή του καπιταλισμού είναι ενδεχόμενο εγγύτερο απ' ό,τι πολλοί αναλυτές και κόμματα νομίζουν, δυστυχώς όμως για τη ραστώνη μας δε θα ανατραπεί αυτόματα. Αυτό που απαιτείται να πραγματοποιηθεί είναι η συγκρότηση ενός νέου εργατοαγροτικού Μετώπου με πρωτοβουλία του ΚΚΕ, ουσιαστικού αυτή τη φορά, με οργανωτική δομή και εκλεγμένη ηγεσία, που δε θα χαϊδεύει τ' αυτιά των μικροαστών αλλά θα δημιουργεί τους όρους για την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση της πολυκομματικής εργατικής εξουσίας. Σ' αυτό το Μέτωπο οι μικροεργοδότες θα προσχωρήσουν ως φθίνουσα τάξη χωρίς δυνατότητα διαπραγμάτευσης, η δε άμεση στόχευσή του θα είναι η ενεργοποίηση των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς με τη δημιουργία και λειτουργία επιχειρησιακών σωματείων, την υποχρεωτική εναλλαγή προσώπων στη διοίκησή τους και με πολιτικό στόχο την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής. Το Μέτωπο πρέπει να είναι οργανωμένο κυρίως σε οριζόντια παρά σε πυραμιδωτή βάση, εκμεταλλευόμενο τις δυνατότητες οργάνωσης και κινητοποίησης μέσω των νέων μορφών επικοινωνίας, οι οποίες αποδείχτηκαν ιδιαίτερα αποτελεσματικές στις τελευταίες διαμαρτυρίες για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου, με ζυμώσεις, άμεση δημοκρατία & επικοινωνία όλων των μελών του, συγκροτημένου από πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται ρήξη με τον καπιταλισμό αντί του νεοφιλελευθερισμού, οι οποίες σήμερα υπάρχουν τόσο εντός του ΣΥΡΙΖΑ όσο και εντός του ΜΕΡΑ.
Ανδρέας Αντύπας
Οπαδός του ΚΚΕ,
Αλεξ/πολη
Τετάρτη 14 Ιανουαρίου 2009
ΤΕΡΜΑ ΠΙΑ ΣΤΙΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
Τι τους λες ρε Δήμαρχε και υπογράφουν λευκές συμβάσεις? Πως καταφέρνεις και τους πείθεις και υπογράφουν συμβάσεις που η αμοιβή τους έχει κενο? Πως καταφέρνεις και τους πείθεις να υπογράφουν συμβάσεις και να μην τους δίνεις αντίγραφο? Αραγε δεν σου εχει πει κανένας από τους ακριβοπληρωμένους συμβούλους σου ότι αυτό είναι ποινικό αδίκημα ή έχεις τόση βεβαιότητα ότι δεν θα κουνηθεί κανείς από τους εργαζόμενους.
Και για να γινόμαστε σαφείς, τις τελευταίες μέρες ο κ. Πατούλης συναντάει ατομικά όλους τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου του Δήμου και μετά από ολιγόλεπτο τετ-α-τετ, τους στέλνει σε παρακείμενο γραφείο να υπογράψουν την καινούρια τους σύμβαση, η οποία δεν αναγράφει ούτε τον καν μισθό που θα έχουν, και της οποίας δεν χορηγείται αντίγραφο.
Ο Δήμαρχος ξεκινάει από τον πιο εύκολο αντίπαλο τις επιδιώξεις του. Οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου έχουν συμβάσεις που λήγουν άρα είναι πιο ευάλωτοι στους ''καλοπροαίρετους'' εκβιασμούς। Επίσης για να δείξουν καλή διαγωγή , δεν συνδικαλίζονται, ή είναι στο εργοδοτικό σωματείο ''κατασκευής'' δημάρχου. Ο Πατούλης δείχνει τις προθέσεις του. Ας έχουν το νου τους οι εργαζόμενοι και το σωματείο που το τελευταίο διάστημα δείχνουν να επαναπάυονται στις δάφνες της τροπολογίας.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Και για να γινόμαστε σαφείς, τις τελευταίες μέρες ο κ. Πατούλης συναντάει ατομικά όλους τους εργαζόμενους ορισμένου χρόνου του Δήμου και μετά από ολιγόλεπτο τετ-α-τετ, τους στέλνει σε παρακείμενο γραφείο να υπογράψουν την καινούρια τους σύμβαση, η οποία δεν αναγράφει ούτε τον καν μισθό που θα έχουν, και της οποίας δεν χορηγείται αντίγραφο.
Ο Δήμαρχος ξεκινάει από τον πιο εύκολο αντίπαλο τις επιδιώξεις του. Οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου έχουν συμβάσεις που λήγουν άρα είναι πιο ευάλωτοι στους ''καλοπροαίρετους'' εκβιασμούς। Επίσης για να δείξουν καλή διαγωγή , δεν συνδικαλίζονται, ή είναι στο εργοδοτικό σωματείο ''κατασκευής'' δημάρχου. Ο Πατούλης δείχνει τις προθέσεις του. Ας έχουν το νου τους οι εργαζόμενοι και το σωματείο που το τελευταίο διάστημα δείχνουν να επαναπάυονται στις δάφνες της τροπολογίας.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ
Ο ΑΓΩΝΑΣ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
ΠΟΛΥΚΑΤΑΣΤΗΜΑ JUMBΟ
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ
Στην εκ νέου προκλητική, για δεύτερη φορά απόλυση του εργαζόμενου Νικολόπουλου Νίκου, μέσα σε ένα μήνα, προχώρησε τη Δευτέρα 12 Γενάρη 2009, η εργοδοσία του πολυκαταστήματος JUMBO, γιατί ο εργαζόμενος Νικολόπουλος Νίκος συνέχισε να δίνει καθημερινά τη μάχη μέσα στο χώρο δουλειάς για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και των συναδέλφων του.
Ο Νίκος Νικολόπουλος είχε απολυθεί το Δεκέμβρη του 2008, γιατί τόλμησε να πάρει μέρος στην 24ωρη πανελλαδική, πανεργατική απεργία στις 10 του Δεκέμβρη.
Μετά την άμεση και καθοριστική παρέμβαση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ η εργοδοσία είχε αναγκαστεί να ακυρώσει την απόλυση
Στο χρονικό διάστημα από την ακύρωση της απόλυσης του συν/φου μέχρι και την απόλυση του ξανά τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009 η εταιρεία JUMBO χρησιμοποίησε όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα τρομοκρατίας έμμεσης και άμεσης για να εξαναγκάσει το συνάδελφο σε παραίτηση.
Εξαγορά, απειλές, καθημερινά ¨καψόνια¨ μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα που για την εργοδοσία ήταν η οικειοθελής αποχώρηση του με υψηλό ποσό ως δωροδοκία. Συνάδελφοι εργαζόμενοι στα JUMBΟ, εργαζόμενοι, καταναλωτές, ο συν/φος Νικολόπουλος Νίκος όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα κράτησε στάση ζωής τέτοια που αρμόζει σε πρωτοπόρο αγωνιστή της εργατικής τάξης που παλεύει καθημερινά στο χώρο εργασίας για τα δικαιώματα του και της τάξης του.
Αντιστάθηκε και στην εξαγορά και στις απειλές της εργοδοσίας με αποτέλεσμα η εργοδοσία βλέποντας ότι οι προσπάθειες της έπεσαν στο κενό, να τον απολύσει εκ νέου τη Δευτέρα 12 Γενάρη.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι στα JUMBΟ εργαζόμενοι καταναλωτές।Η εργοδοσία θέλει ¨σιγή¨ νεκροταφείου δεν ανέχεται από τους εργαζόμενους ούτε διαμαρτυρίες ούτε διεκδικήσεις. Από τους εργαζόμενους θέλει μόνο υποταγη.Η μοναδική δράση που υπολογίζουν οι εργοδότες είναι η συλλογική δράση και η συσπείρωση των εργαζομένων στο σωματείο τους, η δημιουργία σωματειακών επιτροπών και επιτροπών αγώνα μέσα στους χώρους εργασίας, με αιτήματα και πλαίσιο δράσης τέτοιο που να σπάει την τρομοκρατία στο χώρο εργασίας και να δημιουργεί προϋποθέσεις για το αυτονόητο, δηλαδή την κατάργηση της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, την κατοχή του πλούτου από αυτούς που τον παράγουν, δηλαδή τους εργαζόμενους. Εργαζόμενε καταναλωτή.Ζητάμε τη συμπαράσταση σου να ακυρωθεί η απόλυση του συναδέλφου από τα JUMBΟ, να σπάσουμε την τρομοκρατία στους χώρους εργασίας.
ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΥΠΟΘΕΣΗ
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΖΩΗΣ
Στην εκ νέου προκλητική, για δεύτερη φορά απόλυση του εργαζόμενου Νικολόπουλου Νίκου, μέσα σε ένα μήνα, προχώρησε τη Δευτέρα 12 Γενάρη 2009, η εργοδοσία του πολυκαταστήματος JUMBO, γιατί ο εργαζόμενος Νικολόπουλος Νίκος συνέχισε να δίνει καθημερινά τη μάχη μέσα στο χώρο δουλειάς για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων του και των συναδέλφων του.
Ο Νίκος Νικολόπουλος είχε απολυθεί το Δεκέμβρη του 2008, γιατί τόλμησε να πάρει μέρος στην 24ωρη πανελλαδική, πανεργατική απεργία στις 10 του Δεκέμβρη.
Μετά την άμεση και καθοριστική παρέμβαση του Συλλόγου Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ η εργοδοσία είχε αναγκαστεί να ακυρώσει την απόλυση
Στο χρονικό διάστημα από την ακύρωση της απόλυσης του συν/φου μέχρι και την απόλυση του ξανά τη Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2009 η εταιρεία JUMBO χρησιμοποίησε όλους τους τρόπους και όλα τα μέσα τρομοκρατίας έμμεσης και άμεσης για να εξαναγκάσει το συνάδελφο σε παραίτηση.
Εξαγορά, απειλές, καθημερινά ¨καψόνια¨ μέχρι να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα που για την εργοδοσία ήταν η οικειοθελής αποχώρηση του με υψηλό ποσό ως δωροδοκία. Συνάδελφοι εργαζόμενοι στα JUMBΟ, εργαζόμενοι, καταναλωτές, ο συν/φος Νικολόπουλος Νίκος όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα κράτησε στάση ζωής τέτοια που αρμόζει σε πρωτοπόρο αγωνιστή της εργατικής τάξης που παλεύει καθημερινά στο χώρο εργασίας για τα δικαιώματα του και της τάξης του.
Αντιστάθηκε και στην εξαγορά και στις απειλές της εργοδοσίας με αποτέλεσμα η εργοδοσία βλέποντας ότι οι προσπάθειες της έπεσαν στο κενό, να τον απολύσει εκ νέου τη Δευτέρα 12 Γενάρη.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι στα JUMBΟ εργαζόμενοι καταναλωτές।Η εργοδοσία θέλει ¨σιγή¨ νεκροταφείου δεν ανέχεται από τους εργαζόμενους ούτε διαμαρτυρίες ούτε διεκδικήσεις. Από τους εργαζόμενους θέλει μόνο υποταγη.Η μοναδική δράση που υπολογίζουν οι εργοδότες είναι η συλλογική δράση και η συσπείρωση των εργαζομένων στο σωματείο τους, η δημιουργία σωματειακών επιτροπών και επιτροπών αγώνα μέσα στους χώρους εργασίας, με αιτήματα και πλαίσιο δράσης τέτοιο που να σπάει την τρομοκρατία στο χώρο εργασίας και να δημιουργεί προϋποθέσεις για το αυτονόητο, δηλαδή την κατάργηση της εκμετάλλευσης από άνθρωπο σε άνθρωπο, την κατοχή του πλούτου από αυτούς που τον παράγουν, δηλαδή τους εργαζόμενους. Εργαζόμενε καταναλωτή.Ζητάμε τη συμπαράσταση σου να ακυρωθεί η απόλυση του συναδέλφου από τα JUMBΟ, να σπάσουμε την τρομοκρατία στους χώρους εργασίας.
ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΥΠΟΘΕΣΗ
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
12/01/2009...Ο Δημος Αμαρουσιου σημερα ξεκινα τις απολυσεις...Πεταει στο δρομο οικογενειαρχες με παιδια που ζουν με τα 700euro!!!!!!!!αλλα...κραταει ανθρωπους οι οποιοι εχουν ηδη σπιτια ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ και επιχειρησεις ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ!!!!!Και μαλιστα εκμεταλευοντουσαν τις ωρες που εργαζονταν στο Δημο για να τρεχουν για δουλειες των επιχειρησεων τους!!!Οσοι εργαζομενοι εφτυναν το αιμα τους δουλευοντας απλα...Φ Ε Υ Γ Ο Υ Ν!!!!!Οσοι ομως τεμπελιαζαν και λουφαραν...Π Α Ρ Α Μ Ε Ν Ο Υ Ν και μαλιστα επι των τιμων.
ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ
Η Παλαιστινιακή σημαία στο Δημαρχείο Αμαρουσίου. Η εικαστική παρέμβαση έγινε από μέλη του Κ.Κ.Ε.
Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009
Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2009
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ
Ο ΛΑΟΣ ΤΗΣ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΜΑΣ
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας καταγγέλλει και καταδικάζει το νέο έγκλημα του Ισραήλ που συντελείται σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού με τους συνεχιζόμενους Ισραηλινούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς και με τη χερσαία επέμβαση που έχουν ως αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών ανάμεσα τους μανάδες και μικρά παιδιά.
Βαρύτατες ευθύνες για αυτή τη νέα δολοφονική ενέργεια του Ισραήλ έχουν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ όπως και της Ε.Ε. που στηρίζουν ενθαρρύνουν και υποθάλπουν την Ισραηλινή επιθετικότητα, όπως και η κυβέρνηση της Ν।Δ. και του ΠΑΣΟΚ που εξισώνουν τους θύτες με το θύμα και είναι προκλητικοί απέναντι σε ένα λαό που σφαγιάζεται.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στου κλάδου μας να καταγγείλουν το νέο έγκλημα του Ισραηλινού κράτους, να καταδικάσουν την ιμπεριαλιστική πολιτική που στηρίζει την πλουτοκρατία και τα κέρδη της, που χτυπάει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που ιδιωτικοποιεί την υγεία και τη παιδεία, που κάνει τη ζωή της εργατικής τάξης κόλαση, την ίδια ιμπεριαλιστική πολιτική που σφαγιάζει τους λαούς.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου στη στάση εργασίας την Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009 από τις 12μ.μ. έως 16.00μ.μ., όπως επίσης και στη συναυλία αλληλεγγύης που διοργανώνει το ΠΑΜΕ την ίδια μέρα την Τετάρτη στις 6.00μ.μ. στην Πλ. Εθν. Αντίστασης ( πρώην Κοτζιά).
Όλοι μαζί να απαιτήσουμε :
Να σταματήσουν άμεσα οι ισραηλινές επιθέσεις ενάντια στους παλαιστίνιους και να καταδικάσει η διεθνής κοινότητα το Ισραήλ.
Να αποσυρθούν άμεσα τα ισραηλινά στρατεύματα κατοχής και οι Ισραηλινοί έποικοι από τα Παλαιστινιακά εδάφη.
Παλαιστίνη ελεύθερη ανεξάρτητη με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ।
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 1200Π।Μ ΕΩΣ 4.00Μ.Μ.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας καταγγέλλει και καταδικάζει το νέο έγκλημα του Ισραήλ που συντελείται σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού με τους συνεχιζόμενους Ισραηλινούς αεροπορικούς βομβαρδισμούς και με τη χερσαία επέμβαση που έχουν ως αποτέλεσμα εκατόμβες νεκρών ανάμεσα τους μανάδες και μικρά παιδιά.
Βαρύτατες ευθύνες για αυτή τη νέα δολοφονική ενέργεια του Ισραήλ έχουν οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ όπως και της Ε.Ε. που στηρίζουν ενθαρρύνουν και υποθάλπουν την Ισραηλινή επιθετικότητα, όπως και η κυβέρνηση της Ν।Δ. και του ΠΑΣΟΚ που εξισώνουν τους θύτες με το θύμα και είναι προκλητικοί απέναντι σε ένα λαό που σφαγιάζεται.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους στου κλάδου μας να καταγγείλουν το νέο έγκλημα του Ισραηλινού κράτους, να καταδικάσουν την ιμπεριαλιστική πολιτική που στηρίζει την πλουτοκρατία και τα κέρδη της, που χτυπάει εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, που ιδιωτικοποιεί την υγεία και τη παιδεία, που κάνει τη ζωή της εργατικής τάξης κόλαση, την ίδια ιμπεριαλιστική πολιτική που σφαγιάζει τους λαούς.
Καλούμε όλους τους εργαζόμενους του κλάδου στη στάση εργασίας την Τετάρτη 7 Ιανουαρίου 2009 από τις 12μ.μ. έως 16.00μ.μ., όπως επίσης και στη συναυλία αλληλεγγύης που διοργανώνει το ΠΑΜΕ την ίδια μέρα την Τετάρτη στις 6.00μ.μ. στην Πλ. Εθν. Αντίστασης ( πρώην Κοτζιά).
Όλοι μαζί να απαιτήσουμε :
Να σταματήσουν άμεσα οι ισραηλινές επιθέσεις ενάντια στους παλαιστίνιους και να καταδικάσει η διεθνής κοινότητα το Ισραήλ.
Να αποσυρθούν άμεσα τα ισραηλινά στρατεύματα κατοχής και οι Ισραηλινοί έποικοι από τα Παλαιστινιακά εδάφη.
Παλαιστίνη ελεύθερη ανεξάρτητη με πρωτεύουσα την ανατολική Ιερουσαλήμ।
ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 7 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΙΣ 1200Π।Μ ΕΩΣ 4.00Μ.Μ.
ΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
ΣΥΣΚΕΨΗ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΣΩΜΑΤΕΙΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ
Καλούμε σε σύσκεψη Πρωτοβάθμια Σωματεία και Εργαζόμενους για να συζητήσουμε και να αναλάβουμε από κοινού πρωτοβουλίες, σχετικά με την υπόθεση της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα.
Η δολοφονική απόπειρα ενάντια στη συνδικαλίστρια Κούνεβα η οποία με τη δράση της είχε γίνει ενοχλητική στις εταιρείες που παίρνουν εργολαβικά την καθαριότητα δημοσίων και δημοσιοποιημένων οργανισμών είναι, πρωτοφανές γεγονός για τα ελληνικά δεδομένα.
Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει:
- να σταθεί στο πλευρό της συναδέλφισσας Κωνσταντίνας τις δύσκολες αυτές ώρες,
- να καταγγείλει την ακραία αυτή έκφραση της εργοδοτικής τρομοκρατίας,
- να απαιτήσει και πρακτικά να βοηθήσει ώστε να τιμωρηθούν οι ένοχοι (φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της εγκληματικής ενέργειας),
- να παλέψει για να ξεσκεπαστεί και να καταργηθεί το καθεστώς σκλαβοπάζαρου που επικρατεί στον κλάδο των εταιρειών καθαριότητας (εξευτελιστικοί μισθοί, μαύρη εργασία, κλεμμένα ένσημα, αυθαιρεσία και τρομοκρατία της εργοδοσίας, συνδικαλιστικές διώξεις…),
-να αγωνιστεί για το σταμάτημα του άθλιου καθεστώτος των εργολαβιών, για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού καθαριότητας στους δημόσιους και δημοσιοποιημένους οργανισμούς,
- να αναδείξει τα ζητήματα που σχετίζονται με τις συνθήκες διαμονής και εργασίας στην Ελλάδα των μεταναστών εργατών.
Η πρωτοβουλία που παίρνουμε στοχεύει σε αυτή την κατεύθυνση να συμβάλει. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τι θα κάνει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία για όλα τα παραπάνω, η οποία ούτε θέλει ούτε μπορεί να δράσει αποτελεσματικά για την υπεράσπιση των εργαζομένων σε αυτό τον κλάδο.
Είναι χαρακτηριστικές οι καταγγελίες της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού για την ανταπόκριση που δε βρήκαν οι εκκλήσεις τους από τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα (ΓΣΕΕ, ΕΚΑ…).
Η σύσκεψη θα γίνει στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, β’ όροφος, Εξάρχεια) την Τετάρτη 7/1/2009 στις 7.00 μ.μ.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στις ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΕΣ και ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στα ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Η δολοφονική απόπειρα ενάντια στη συνδικαλίστρια Κούνεβα η οποία με τη δράση της είχε γίνει ενοχλητική στις εταιρείες που παίρνουν εργολαβικά την καθαριότητα δημοσίων και δημοσιοποιημένων οργανισμών είναι, πρωτοφανές γεγονός για τα ελληνικά δεδομένα.
Το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει:
- να σταθεί στο πλευρό της συναδέλφισσας Κωνσταντίνας τις δύσκολες αυτές ώρες,
- να καταγγείλει την ακραία αυτή έκφραση της εργοδοτικής τρομοκρατίας,
- να απαιτήσει και πρακτικά να βοηθήσει ώστε να τιμωρηθούν οι ένοχοι (φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της εγκληματικής ενέργειας),
- να παλέψει για να ξεσκεπαστεί και να καταργηθεί το καθεστώς σκλαβοπάζαρου που επικρατεί στον κλάδο των εταιρειών καθαριότητας (εξευτελιστικοί μισθοί, μαύρη εργασία, κλεμμένα ένσημα, αυθαιρεσία και τρομοκρατία της εργοδοσίας, συνδικαλιστικές διώξεις…),
-να αγωνιστεί για το σταμάτημα του άθλιου καθεστώτος των εργολαβιών, για προσλήψεις μόνιμου προσωπικού καθαριότητας στους δημόσιους και δημοσιοποιημένους οργανισμούς,
- να αναδείξει τα ζητήματα που σχετίζονται με τις συνθήκες διαμονής και εργασίας στην Ελλάδα των μεταναστών εργατών.
Η πρωτοβουλία που παίρνουμε στοχεύει σε αυτή την κατεύθυνση να συμβάλει. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τι θα κάνει η συνδικαλιστική γραφειοκρατία για όλα τα παραπάνω, η οποία ούτε θέλει ούτε μπορεί να δράσει αποτελεσματικά για την υπεράσπιση των εργαζομένων σε αυτό τον κλάδο.
Είναι χαρακτηριστικές οι καταγγελίες της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού για την ανταπόκριση που δε βρήκαν οι εκκλήσεις τους από τα ανώτερα συνδικαλιστικά όργανα (ΓΣΕΕ, ΕΚΑ…).
Η σύσκεψη θα γίνει στα γραφεία του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Αττικής (Λόντου 6, β’ όροφος, Εξάρχεια) την Τετάρτη 7/1/2009 στις 7.00 μ.μ.
ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ – ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στις ΤΑΧΥΔΡΟΜΙΚΕΣ και ΤΑΧΥΜΕΤΑΦΟΡΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ στα ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ
Παρασκευή 2 Ιανουαρίου 2009
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΗΝ Κ.ΚΟΥΝΕΒΑ
Σάββατο 3/1 στις 12 το μεσημέρι στην πλατεία Μερκούρη στα Άνω Πετράλωνα.
Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει.
Θα μας βρουν μπροστά τους.
Δολοφονική επίθεση με καυστικό οξύ στο πρόσωπο δέχτηκε στις 22-12-2008 το βράδυ, την ώρα που επέστρεφε από τη δουλειά της, η Κωνσταντίνα Κούνεβα, κάτοικος Άνω Πετραλώνων, με αποτέλεσμα από τότε να νοσηλεύεται στην εντατική του Ευαγγελισμού σε σοβαρή κατάσταση. Η επίθεση έγινε στη γωνία Δρυόπων και Τρώων. Η Κωνσταντίνα, είναι συνδικαλίστρια και γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, ενός σωματείου που υπερασπίζεται τα δικαιώματα σκληρά εκμεταλλευόμενων εργαζομένων, κυρίως γυναικών, πολλές από τις οποίες είναι μετανάστριες.
Η Κωνσταντίνα δεχόταν απειλές κατά τη ζωή της εξαιτίας της συνδικαλιστικής της δράσης. Οι συναδέλφισσές της καταγγέλλουν ότι η επίθεση προέρχεται από κύκλους της εργοδοσίας, η οποία τρομοκρατούσε όλες τις εργαζόμενες, και την Κωνσταντίνα που ήταν μαχητική συνδικαλίστρια. Σαν μετανάστρια την θεωρούσαν πιο ευάλωτη. Το τελευταίο περιστατικό συνέβη όταν η εταιρεία στην οποία εργαζόταν η Κωνσταντίνα κάλεσε τις εργαζόμενες να πάρουν σαν δώρο Χριστουγέννων ποσό μικρότερο και να υπογράψουν για μεγαλύτερο. Η Κωνσταντίνα κάλεσε τις συναδέλφισσές της να μην υπογράψουν και πετάχτηκε κακείν κακώς έξω από σεκιουριτάδες.
Η συγκεκριμένη εργολαβική εταιρεία έχει αναλάβει την καθαριότητα σε μεγάλους δημόσιους οργανισμούς: τον ΗΣΑΠ, το ΜΕΤΡΟ, την ΕΒΟ (Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων), ίσως και σε άλλους. Παρά τις συνεχείς καταγγελίες του σωματείου για την συστηματική παραβίαση των εργατικών δικαιωμάτων, οι οργανισμοί αυτοί δεν έκαναν τίποτα από αυτά που όφειλαν προκειμένου να τηρηθεί η εργατική νομοθεσία και να μπει φρένο στο καθεστώς τρομοκρατίας. Είναι εξίσου υπεύθυνοι για τη διατήρηση αυτής της κατάστασης που έφτασε μέχρι τη δολοφονική επίθεση, τόσο οι διοικήσεις αυτών των οργανισμών, όσο και οι Επιθεωρήσεις Εργασίας και το Υπουργείο Απασχόλησης προς το οποίο γίνονταν συνεχείς παραστάσεις.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει καθεστώς το δημόσιο, αντί να προσλαμβάνει μόνιμους για να καλύψει τις ανάγκες του, να παραδίδει τομείς σε εργολάβους, οι οποίοι απασχολούν εργαζόμενους πολλές φορές σε καθεστώς σκλαβιάς. Έτσι, μέσα και στο γενικότερο πλαίσιο συνδιαλλαγής και μίζας που επικρατεί στο σύστημα των αναθέσεων, εξασφαλίζεται ο πλουτισμός κάποιων επιτήδειων που λειτουργούν σαν νταβατζήδες, με το κράτος να νίπτει τας χείρας του. Το φαινόμενο το ζήσαμε και την περίοδο των ολυμπιακών έργων με τα αναρίθμητα εργατικά ατυχήματα και τους νεκρούς, όταν στο όνομα της μεγάλης ολυμπιακής ιδέας ισοπεδώθηκαν τα δικαιώματα στον κλάδο των κατασκευών.
Το περιστατικό αυτό που είναι πρωτοφανές για τα μέχρι τώρα δεδομένα της Ελλάδας, δείχνει ότι το επόμενο διάστημα ο κοινωνικός πόλεμος θα προσλάβει άγριες διαστάσεις. Το κεφάλαιο και το κράτος δεν θα διστάσουν να υιοθετήσουν ακόμη και μαφιόζικες τακτικές προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Σκηνές του μέλλοντος ζήσαμε το τελευταίο άλλωστε διάστημα με την δολοφονία του Αλέξη, τους πυροβολισμούς των Ζητάδων στο Φάληρο, τους άγριους ξυλοδαρμούς μαθητών, τη χρήση ακροδεξιών «αγανακτισμένων πολιτών» ενάντια στο κίνημα.
Η εξουσία και οι κονδυλοφόροι της μας μιλούν για ειρήνη και θρηνούν για τις σπασμένες βιτρίνες. Αυτό που ονομάζουν ειρήνη όμως είναι ο άγριος καθημερινός πόλεμος ενάντια στην κοινωνία. Γιατί η μεγαλύτερη έκφραση βίας δεν είναι οι σπασμένες βιτρίνες αλλά η φτώχεια, η ανεργία, η άγρια εκμετάλλευση και η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, οι νεκροί και οι σακατεμένοι από τα εργατικά ατυχήματα, η καταλήστευση των ταμείων, η κρατική καταστολή και η αστυνομοκρατία, οι παρακολουθήσεις, οι κάμερες και ο χαφιεδισμός. Αυτή την ειρήνη τους λοιπόν δεν την θέλουμε, είναι καιρός, και τα τελευταία γεγονότα έδειξαν ότι μπορεί να γίνει, η κοινωνία να περάσει στην αντεπίθεση. Κάνοντας στην άκρη τους υποταγμένους γραφειοκράτες και εκπροσώπους, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, μέσα από πρωτοβάθμια μαχητικά σωματεία, επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις στις γειτονιές, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια.
Δηλώνουμε ότι θα μας βρουν μπροστά τους. Αυτό το έγκλημα δεν θα μείνει ατιμώρητο. Η Κωνσταντίνα δεν είναι μόνη της. Δίπλα της έχουν βρεθεί αυτές τις μέρες και θα βρεθούν και το επόμενο διάστημα όλοι όσοι αντιστέκονται σʼ αυτό το άγριο σύστημα εκμετάλλευσης και καταστολής. Με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση οι υπεύθυνοι θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.
Συγκέντρωση στην πλατεία Μερκούρη και διαδήλωση στους δρόμους των Πετραλώνων, το Σάββατο 3 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι.
Πρωτοβουλία Κατοίκων
Η εργοδοτική τρομοκρατία δεν θα περάσει.
Θα μας βρουν μπροστά τους.
Δολοφονική επίθεση με καυστικό οξύ στο πρόσωπο δέχτηκε στις 22-12-2008 το βράδυ, την ώρα που επέστρεφε από τη δουλειά της, η Κωνσταντίνα Κούνεβα, κάτοικος Άνω Πετραλώνων, με αποτέλεσμα από τότε να νοσηλεύεται στην εντατική του Ευαγγελισμού σε σοβαρή κατάσταση. Η επίθεση έγινε στη γωνία Δρυόπων και Τρώων. Η Κωνσταντίνα, είναι συνδικαλίστρια και γραμματέας της Παναττικής Ένωσης Καθαριστριών και Οικιακού Προσωπικού, ενός σωματείου που υπερασπίζεται τα δικαιώματα σκληρά εκμεταλλευόμενων εργαζομένων, κυρίως γυναικών, πολλές από τις οποίες είναι μετανάστριες.
Η Κωνσταντίνα δεχόταν απειλές κατά τη ζωή της εξαιτίας της συνδικαλιστικής της δράσης. Οι συναδέλφισσές της καταγγέλλουν ότι η επίθεση προέρχεται από κύκλους της εργοδοσίας, η οποία τρομοκρατούσε όλες τις εργαζόμενες, και την Κωνσταντίνα που ήταν μαχητική συνδικαλίστρια. Σαν μετανάστρια την θεωρούσαν πιο ευάλωτη. Το τελευταίο περιστατικό συνέβη όταν η εταιρεία στην οποία εργαζόταν η Κωνσταντίνα κάλεσε τις εργαζόμενες να πάρουν σαν δώρο Χριστουγέννων ποσό μικρότερο και να υπογράψουν για μεγαλύτερο. Η Κωνσταντίνα κάλεσε τις συναδέλφισσές της να μην υπογράψουν και πετάχτηκε κακείν κακώς έξω από σεκιουριτάδες.
Η συγκεκριμένη εργολαβική εταιρεία έχει αναλάβει την καθαριότητα σε μεγάλους δημόσιους οργανισμούς: τον ΗΣΑΠ, το ΜΕΤΡΟ, την ΕΒΟ (Ελληνική Βιομηχανία Οχημάτων), ίσως και σε άλλους. Παρά τις συνεχείς καταγγελίες του σωματείου για την συστηματική παραβίαση των εργατικών δικαιωμάτων, οι οργανισμοί αυτοί δεν έκαναν τίποτα από αυτά που όφειλαν προκειμένου να τηρηθεί η εργατική νομοθεσία και να μπει φρένο στο καθεστώς τρομοκρατίας. Είναι εξίσου υπεύθυνοι για τη διατήρηση αυτής της κατάστασης που έφτασε μέχρι τη δολοφονική επίθεση, τόσο οι διοικήσεις αυτών των οργανισμών, όσο και οι Επιθεωρήσεις Εργασίας και το Υπουργείο Απασχόλησης προς το οποίο γίνονταν συνεχείς παραστάσεις.
Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει καθεστώς το δημόσιο, αντί να προσλαμβάνει μόνιμους για να καλύψει τις ανάγκες του, να παραδίδει τομείς σε εργολάβους, οι οποίοι απασχολούν εργαζόμενους πολλές φορές σε καθεστώς σκλαβιάς. Έτσι, μέσα και στο γενικότερο πλαίσιο συνδιαλλαγής και μίζας που επικρατεί στο σύστημα των αναθέσεων, εξασφαλίζεται ο πλουτισμός κάποιων επιτήδειων που λειτουργούν σαν νταβατζήδες, με το κράτος να νίπτει τας χείρας του. Το φαινόμενο το ζήσαμε και την περίοδο των ολυμπιακών έργων με τα αναρίθμητα εργατικά ατυχήματα και τους νεκρούς, όταν στο όνομα της μεγάλης ολυμπιακής ιδέας ισοπεδώθηκαν τα δικαιώματα στον κλάδο των κατασκευών.
Το περιστατικό αυτό που είναι πρωτοφανές για τα μέχρι τώρα δεδομένα της Ελλάδας, δείχνει ότι το επόμενο διάστημα ο κοινωνικός πόλεμος θα προσλάβει άγριες διαστάσεις. Το κεφάλαιο και το κράτος δεν θα διστάσουν να υιοθετήσουν ακόμη και μαφιόζικες τακτικές προκειμένου να αντιμετωπίσουν την ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια. Σκηνές του μέλλοντος ζήσαμε το τελευταίο άλλωστε διάστημα με την δολοφονία του Αλέξη, τους πυροβολισμούς των Ζητάδων στο Φάληρο, τους άγριους ξυλοδαρμούς μαθητών, τη χρήση ακροδεξιών «αγανακτισμένων πολιτών» ενάντια στο κίνημα.
Η εξουσία και οι κονδυλοφόροι της μας μιλούν για ειρήνη και θρηνούν για τις σπασμένες βιτρίνες. Αυτό που ονομάζουν ειρήνη όμως είναι ο άγριος καθημερινός πόλεμος ενάντια στην κοινωνία. Γιατί η μεγαλύτερη έκφραση βίας δεν είναι οι σπασμένες βιτρίνες αλλά η φτώχεια, η ανεργία, η άγρια εκμετάλλευση και η τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, οι νεκροί και οι σακατεμένοι από τα εργατικά ατυχήματα, η καταλήστευση των ταμείων, η κρατική καταστολή και η αστυνομοκρατία, οι παρακολουθήσεις, οι κάμερες και ο χαφιεδισμός. Αυτή την ειρήνη τους λοιπόν δεν την θέλουμε, είναι καιρός, και τα τελευταία γεγονότα έδειξαν ότι μπορεί να γίνει, η κοινωνία να περάσει στην αντεπίθεση. Κάνοντας στην άκρη τους υποταγμένους γραφειοκράτες και εκπροσώπους, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες, μέσα από πρωτοβάθμια μαχητικά σωματεία, επιτροπές αγώνα, συνελεύσεις στις γειτονιές, στα σχολεία, τα πανεπιστήμια.
Δηλώνουμε ότι θα μας βρουν μπροστά τους. Αυτό το έγκλημα δεν θα μείνει ατιμώρητο. Η Κωνσταντίνα δεν είναι μόνη της. Δίπλα της έχουν βρεθεί αυτές τις μέρες και θα βρεθούν και το επόμενο διάστημα όλοι όσοι αντιστέκονται σʼ αυτό το άγριο σύστημα εκμετάλλευσης και καταστολής. Με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση οι υπεύθυνοι θα πάρουν την απάντηση που τους αξίζει.
Συγκέντρωση στην πλατεία Μερκούρη και διαδήλωση στους δρόμους των Πετραλώνων, το Σάββατο 3 Ιανουαρίου στις 12 το μεσημέρι.
Πρωτοβουλία Κατοίκων
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
