ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Το ξεφτίλισμα της ΓΣΕΕ δεν έχει τελειωμό.

Ο απίθανος Παναγόπουλος, πρόεδρος του «οργανωμένου συνδικαλιστικού» κοιμητηρίου ονόματι ΓΣΕΕ, δείχνει για άλλη μια φορά σε όλους μας ποιοι είναι οι αυτόκλητοι εκπρόσωποι των εργαζομένων και ποιοι οι πραγματικοί εργάτες- κοινωνικοί αγωνιστές. Μιλάει για εργατικούς αγώνες που ο ίδιος και η (αντ)εργατική συνομοσπονδία του ξεπουλάνε. Συνεχίζει να υποστηρίζει τη κατάπτυστη ανακοίνωση του για τους εξεγερμένους εργάτες που κατέλαβαν τη ΓΣΕΕ μέσα στο Δεκέμβρη, δεδομένου ότι δουλειά του είναι να συκοφαντεί και να απομονώνει οτιδήποτε ξεφεύγει από τα πλοκάμια του ξεπουλημένου συνδικάτου του και αποτελεί γνήσια εργατική κίνηση βάσης. «Οι εργάτες πρέπει να είναι το πρωί στη δουλειά τους» και μόνο εκεί. Γιʼ αυτό παίρνει και δεύτερο μισθό (είναι και μεγαλοστέλεχος στην ΕΤΕ), γιʼ αυτό ʽχει καλομάθει και στις συνδικαλιστικές μίζες. Εξάλλου, το επίσημο συνδικαλιστικό κίνημα που επικαλείται δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από ρουσφέτια, κομματικά τερτίπια και «προνομιακές» δοσοληψίες με εργοδότες και Κράτος. Μήπως να θυμηθούμε τους προκατόχους του επί κυβερνήσεως Σημίτη και το πόσο εύκολα περάσανε οι μερικές ιδιωτικοποιήσεις των ΔΕΚΟ;
Δεν μας εκπλήσσει, βέβαια, η απαράδεκτη στάση της ΓΣΕΕ. Αυτή ήταν ανέκαθεν εμφανής. Από το ξεπούλημα της απεργίας διαρκείας των ΠΟΕ ΟΤΑ και ΔΕΗ, μέχρι και το φύρδην μίγδην «μάζεμα» οργισμένων εργατών από διάφορα σωματεία και κλάδους στις πορείες ενάντια στην ασφαλιστική απορρύθμιση. Από τα άπειρα υπομνήματα που δεν υπογράφει, από τις άπειρες καταγγελίες που δεν εξετάζει, από την γενική συλλογική σύμβαση της πείνας που συνυπέγραψε με τον ΣΕΒ. Καταγγελίες είχε κάνει και η Κωνσταντίνα Κούνεβα στη ΓΣΕΕ, τόσο περί απειλών για τη ζωή της, όσο και για το σύγχρονο δουλεμπόριο που έχει στηθεί (με μεγάλη ευθύνη των εργατοπατέρων) στο χώρο των εργολαβιών καθαριότητας. Η ανταπόκριση της συνομοσπονδίας ήταν ότι υπερβάλλει και ότι εμπεριστατωμένα δεν ελλοχεύει κανένας απολύτως κίνδυνος για την σωματική της ακεραιότητα. Έκλεινε το μάτι στον Οικονομάκη και την ΟΙΚΟΜΕΤ, όπως και σε πολλές άλλες ηγέτιδες εταιρείες καθαρισμού, μέχρι η Κωνσταντίνα να δεχτεί επίθεση με βιτριόλι στις 23/12, για να βγει με κροκοδείλια δάκρυα να της συμπαρασταθεί και να ανακοινώσει πως «καιρό τώρα η ΓΣΕΕ έχει γνώση της κατάστασης στον κλάδο της καθαριότητας, παλεύει στο πλευρό των καθαριστριών/στών και συντάσσεται στον δίκαιο αγώνα τους για την ανατροπή των μεσαιωνικών σχέσεων εργασίας». Ω, τι ειρωνικό, καθώς την καθαριότητα του κτιρίου της ΓΣΕΕ αναλαμβάνει συνεργείο καθαρισμού με εκείνες τις συνθήκες εργασίας που οι εργατοπατέρες «παλεύουν να καταργήσουν»!
Η χλεύη, το ψέμα και η υποκρισία του συγκεκριμένου τύπου, όμως, δεν τελειώνουν απλά εδώ. Δημόσια παραθέτει ότι πρώτη η ΓΣΕΕ είναι αυτή που αντιπαλεύει τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, την υποαπασχόληση, την επισφάλεια (συμπεριλαμβανομένης και της ανασφάλιστης εργασίας), όπως αντιπαλεύει την εργασιακή αναδιάρθρωση, όπως αντιπάλεψε την ασφαλιστική αποδόμηση. Συγκαλύπτοντας, ελέγχοντας, κατευνάζοντας και ξεπουλώντας, δηλαδή. Για του λόγου το αληθές, οι περισσότεροι εργαζόμενοι από τους συμμετέχοντες στη κατάληψη της ΓΣΕΕ και γενικότερα στην εξέγερση του Δεκέμβρη, δουλεύουμε σε επισφαλείς θέσεις εργασίας, είμαστε με συμβάσεις μικρού διαστήματος ή δουλεύουμε μαύρα «κανονικά και με το νόμο», προσωρινοί, εργάτες του βασικού μισθού, των stage και άλλων επιδοτούμενων μορφών άγριας εκμετάλλευσης. Για τον Παναγόπουλο και το συνδικάτο του, σύμφωνα με τις τότε δηλώσεις του βέβαια, δεν είμαστε εργάτες. Δεν υπάρχουμε για τη ΓΣΕΕ, όπως και κανείς εργαζόμενος σε τέτοιο καθεστώς δεν υπάρχει. Αυτή είναι και η επίσημη θέση της πάνω στο συγκεκριμένο εργασιακό ζήτημα (όπως σε όλα άλλωστε), η απόλυτη αδιαφορία και το κουκούλωμα.
Είμαστε οι «σεκταριστικές ομάδες» που ο ανεπαίσχυντος Παναγόπουλος κατηγορεί ότι σκυλεύουν πάνω σʼ αυτά τα ζητήματα και τολμάν να υποδείξουν στη συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ξετσίπωτων (ΓΣΕΕ) το τι θα κάνει. Εγκάρδια του απαντάμε ότι δεν μας ενδιαφέρει να βελτιώσουμε, να καθοδηγήσουμε ή να έχουμε δίπλα μας τη πεθαμένη συνομοσπονδία του, αλλά να τη βυθίσουμε με κάθε τρόπο. Είμαστε εργάτες που πιστεύουμε στη δύναμη μας και αυτοοργανωνόμαστε, από τα κάτω, με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες βάσης, οριζόντιο συντονισμό, ταξική ενότητα και κατεύθυνση, χωρίς να αναθέτουμε τη πάλη για τα συμφέροντα, την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη μας σε «επαγγελματίες συνδικαλιστές» οποιασδήποτε κομματικής απόχρωσης. Είμαστε από αυτούς που στο πρόσωπο της Κωνσταντίνας είδαν άλλον ένα συνάδελφο να πέφτει θύμα εργοδοτικής επίθεσης, είτε με μαφιόζικου τύπου ενέργειες είτε με εργατικά «ατυχήματα». Από αυτούς που είδαν τα ελλιπή μέτρα ασφαλείας στις δουλειές και τους σακατεμένους εργάτες στα Ολυμπιακά έργα, που βλέπουν τους εκατοντάδες νεκρούς (αν και δολοφονημένους θα ταίριαζε καλύτερα) μετανάστες κάθε χρόνο στα γιαπιά, στις πλατείες, στα λιμάνια και τα ρέματα. Τα ξέρατε και σεις, μόνο που η διαφορά μας έγκειται ότι εμείς τα δημοσιοποιούσαμε με αγώνες, ενώ εσείς τα συγκαλύπτατε με αδιαφορία και μεθόδευση. Όπως επίσης ξέρετε ότι η αυθόρμητη μαζικότητα των συγκρούσεων στη Δεκεμβριανή εξέγερση και οι στοχευόμενες επιθέσεις σε τράπεζες, μεγαλοκαταστήματα και πολυεθνικές δεν είναι τυφλή βία, αλλά πρακτική που υιοθέτησε ένα πολυσύνθετο κοινωνικό κίνημα αμφισβήτησης του καταπιεστικού και εκμεταλλευτικού συστήματος. Γνωρίζετε πολύ καλά, εξάλλου, ότι όποιος σπέρνει φτώχια, θερίζει οργή!
Τέλος, για να κλείσουμε αυτή μας την απάντηση προς τις λιβελογραφικές δηλώσεις του εν λόγω εργατοπατέρα, θα θέλαμε να παραθέσουμε δυο μόνο φράσεις από την αξιολύπητη ομιλία του. «Όσο εγώ είμαι πρόεδρος της ΓΣΕΕ οι αποφάσεις θα παίρνονται εδώ. Από εσάς και από εμάς. Από κανένα άλλον», «…γιατί εμείς καθοδηγούμε τα συνδικάτα, εμείς παίρνουμε τις πολιτικές αποφάσεις». Ήδη, ο διαχωρισμός σε εμάς, τους εργαζόμενους, και σε σας, τους «συνδικαλιστικούς» εκπροσώπους, δείχνει τη πυραμίδα της ιεραρχίας του γραφειοκρατικού αυτού απολιθώματος και το πόσο αποκομμένοι και ξένοι αισθανόμαστε όλοι απέναντι σʼ αυτό. Επίσης, κανένας «λαδωμένος» αυτόκλητος εκπρόσωπος και κανένας ξεπουλημένος θεσμός δεν παίρνει τις πολιτικές αποφάσεις. Οι αποφάσεις παίρνονται από τους ίδιους τους εργαζόμενους στο δρόμο και στις πραγματικά δικές τους συνελεύσεις. Γιατί εκεί γίνεται πράξη η ανατροπή και όχι στο συνδικαλιστικό παλάτι σας. Συνεχίστε «κ.» Παναγόπουλε να βγάζετε τέτοιους λόγους και το νόμπελ της ανοιχτής παλάμης θα είναι σύντομα δικό σας, αφιερωμένο από όλο τον εργατικό κόσμο. Όσο περισσότερο κάνετε ανάλογες δηλώσεις, τόσο δείχνετε πόσο φοβισμένος είστε, εσείς και το νεκροταφείο του επίσημου συνδικαλισμού, απέναντι σε κάτι που γεννάται και εκπορεύεται σύμφωνα με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των εργατών από τους ίδιους τους εργάτες. Βγάζετε μόνοι σας τα μάτια σας, αλλά θα χαρούμε πολύ να δώσουμε και ʽμείς ένα χεράκι βοηθείας…

Η αυτοοργάνωση των εργατών θα γίνει ο τάφος των αφεντικών


Εξεγερμένοι εργάτες από τις μέρες του Δεκέμβρη

Εργατικό σχήμα, ''ο μικρός Παναγόπουλος και οι 5 σεχταριστές''